N’em boé ket groeit meit tér dro ér blasen foér, ben é kavan ur Gernavadéz gusket distér, guir é, ag en distéran memb, meit doh hé zrém, doh hé fas me zihuenné erhoalh é oé ur plah a a zigeah mat.
N’em boé ket bet d’hobér d’hé fédein kalz ben é oemb hun deu é ivet ur banig hani dous é ostaleri er Moingn pé en Estour, n’em es ket chonj, ha goudé, d’hé has d’er gér get ur gansortéz aral hé hélié.
Épad stagein er jau, ur pikol marh ru, hag ur gariolen kaer, me chonjé : « Me gred erhoalh em es choéjet un tam ré vras amen. Neoah, più e houi ? Marsé er jau hag er har men nen dé ket dehi, ken bihan. » Hi eué, hi zelé laret : Er Guénédour-men e zou ur pinard mat ken koant él mé ma gusket. Peurkeh plah ! don̄ mat hé laké hé biz én hé lagad.
Chetu ni ar en hent : brrrr… kar en diaul. Guel é hemb eit en hent hoarn ; monet e hramb él en aùél. É bér amzér, chetu paset Rostren, Goareg, Mur pé Plougerneve, ne houian ket ré più, meit pèl é omb arriù ataù. Ben er fin, é tistroamb en ur parkad melchon dru, ha goudé, é ré kaul, rutabaga, bétrav, karot, sort n’em boé ket guélet biskoah.
« Amen ne vank ket bouid d’er lon̄ned, e laran de men dous ; de biù é er parkeuiér-men ? »
« De me zad », e reskond hi.
Me graùa me skoarn : « Aiou, kanderù, manket d’oh ».
Un tammig pelloh, é kavamb ur parkad seud. Buohed rah ha rẻ vat.
« Sél pe sort bagad seud ! e hran mé souéhet ; de biù er buhed gaer-sé ? » e houlennan hoah.
« De me zad », e reskond hi.
« O men Doué, men Doué. » Kraùat e hrant me fen muioh mui. Manket on é tonet get er Gernavadéz distér-men. »
Un tammig pellikoh é kavamb ur park aral lan a éhén ; kohléieu tarù ha réral, ré ken bras él kezeg.
« Biskoah kementral ! De biù é rah en éhén vras men ? » e houlennan éndro.
« De me zad », e lar hi berpet.
Aiou hoah éndro. Prest e oen de saillal ag en diaul kar-sé, meit kentéh, én ur park a kosté, é huélan ur vanden kezeg, ebélion a bep oed hag a bep liù ; kazegened ré gaer, brasoh hoah eit en hani e oé genemb.
« De biù é rah er hezeg-sé ? » e houlennan, él mé oen komanset, engorto m’hé dehé reskondet d’ein arré : « De me zad ».
