un herrad amzer goudé, en ur hlandi (hôpital), lahet d’en ivaj ha d’er vizér, ha dilézet get er labous kaill-sé ré iouank aveiti.
Loeiz nen doé ket bet muioh a chanj. Koustumet doh en ivaj get en diskonfort, ean hum daulas hoah de ivet goah eit érauk. Dèbrein, pé kentoh, dismantein e hras rah é vadeu, hag en dé mé varùas, ur blé benak arlerh, e kreiz er vizér brasan, ne chomé mui geton blank erbet ag en dan̄né bras en doe héritet.
Ne vehé ket bet guel dehon ha d’é dud bout chomet hed é vuhé portour melinér é melin er Baradoéz, get é dri-uigent skouid er blé, hemb hanaùout en héritaj bras-sé ?
Geou, ama ?
Iann er Lann.
Ken komans, é laran d’oh aben penaus, é chom genemb, é hes ur voéreb goh — koh mat, deuzek vlé ha tri-uigent — ha droug (diés), ha droug ken e don koutant bras d’hé frestein d’oh pé d’un al, de vern ket più, ken hir amzér él ma karér, deustou dehi neoah laret er huirioné liés mat, ha farseu guéhavé kerklous él peb han̄ni, ha gobér bourdeu d’er réral pe bas én é chonj.
Ur suliah d’en noz, él ma oé azéet é korn en uéled, ar er mén-tosel, chetu hi en un taul é tiskarg hé fennad, él d’en ordinér, hemb gobér soéh erbet de han̄ni.
a Guéharal, emé hi, é kalz a diegèheu, goudé er béden arlerh koén, é vezé lénet buhé er sent. Ni oé ni un tiad mat a vugalé, ha peb unan get hireh e léné d’é dro, kéti-ketan, eit gout più en dehé groeit er guellan. Meit bremen, deustou d’en darn muian ag en dud monet d’er skol, ne lénér mui nitra : na galleg na brehoneg… — Na malichtou mann erbet. Ama, me moéreb ? — Nann, mann erbet, me ni peur. Paset e vé en amzér, er liésan, é laret diotaj ha sotis, pé é chom mut él ur post kleud. »
« Chik, chik, moéreb Périn, e reskondan dehi, mé lénan d’oh aben buhé sant Pér, hou sant patrom. Pe oen achiù get istoér sant Pér, pen d’er ben, m’houlen nezé : « Ama, moéreb, bremen é oh koutant ? Bremen e taùéet pe hues kleùet lén buhé sant Pér, deustou nen dé ket é houil hiniù ? »
« Ia, chetu mat, e lar hi. Bremen é huélan é houiet lén brehoneg kerklous él er person, De me zro é han de gontein
