ha chuermal a gement mod e zou. Ré touiet, ré é houilein, ré é pédein, er muian é houlen petra e zou arriù.
Er seud spontet e zistag kozig rah hag e droh tauleu treid d’un tu ha d’en tural ha lom erbet ne vezé guélet.
En dud ag en tiér a kosté é kleùet er safar-sé e za de huélet get goleu hag ou sekour d’en um denn ag er gondision fal-sé, hantér bréùet er muian anehé.
Jak Goubin en doé bet amzér de gas é spontail d’é léh ha pél arlerh en dud-sé e gredé ferm ou doé guélet ur spontaill en noz-sé ér véred.
En drived fars e zou hani ur verh iaouank oédet un tammig, diméein geti hé goalh meit hé fen fal e hré dehi kilein dirak er bautred e zé d’hé goulen.
Koustelé e lar Jak Goubin me hrei dehi kemér ur goaz ken fonapl él m’hé des en hoant de gavouet deustou d’hé spéred tréz. E gansort er Foulér ha ean en doé kavet en tu de vonet én ti hemb pas én nor ha hemb gout de zén. Er verh-sé, anpézerez e oé en un ti a zeu béh d’en dias er labour émen é hé en deu lapous ha d’er lein er guléieu émen eùé é kouské hé mam ha hi.
Un noz benag ta chetu en deu-men én ti get tammeu hoarn guér, priach ha d’ou skoein doh en eil d’égilé eit gobér er muian trouz e hellent. Klign… klein… klah… trrrr.
« O, me mam, e lar Périn, laérion e zou én ti d’en dias. Chetu draillet er miloér bras, er pod-hoarn treidek, er gredans neùé. »
En dé arlerh é oé en treu en ou léh él berpet ha Périn de gontein en istoér. « Dam, e lar Jak Goubin, én ti-zé e hes bet guéharal lahet un dén ha bremen é ma ret dehon donet anzé d’hobér é burgatoér. Ret é vou d’oh kemér ur goaz ha sur mat nezé nen dei ket kin. »
Ben en noz arlerh glign… glein… klak… arré él berpet, hag elsé bamnoz. Dréhet get en eun hag er spont Périn e vezé émbannet er sul arlerh d’un intanv adal ti meit héd hé buhé hi doé goarnet en hé spéred penaus en ti-zé e oé un ti héntet : darempredet d’er spontailleu.
Er bearved fars hag en devéhan, rak Jak Goubin ag er Foulér nen doé ket hoanteit gobér kin han̄ni arlerh. En taul-sé é oent oeit ré bél — e zou hani ur plah iaouank hag e zé bamnoz de filaj hé unan, a Treuzar-Vras de vorh Seglian de laret é tost d’un hantér lèù.
« Ret e vou lemel en hardéhans-sé geti, e lar Jak Goubin, arré ha ind de vonet éndro d’en ér a hantér-noz, d’hé goarn é vonet d’er gér.
