En Eutru Kargoed ne oé ket én arvar a gement-sé, rak-sé, én arben ag er péh e zelié arriùout devéhatoh, ean hras lakat ar é borh ur ruiaden vat a lann, spern, drein… ha kentèh él m’ou guél é tisoh get en hentig bihan, torgennek ha sonn e gonduié d’é venahti, pé abati, mar dé guel genoh, ean lar dehé : « Ama ! pautred, kouchet oh ag er guellan é tonet de men guélet hiniù. N’helleh ket choéj guel dé eit hanen. Chetu azé un tammig labour a féson aveit digros hou tiùhar. Hui zou honet aben de grollein (dansal) ar er ruiaden-sé ken e vou arriù plén a braù ; kalz ésoh e vou d’ein arlerh pas diarnehi. » Ha hemb rekinal tam erbet, chetu ind é krollein ar ou nerh é mesk er lann hag er spern hont.
Er menah, dré é fenestr, e sellé dohté. Pe gav geton ou des groeit erhoalh, ean lar dehé éndro : « Kerhet bremen de laret d’hou mestr em es reit d’oh eit péein me zauseu, ne pas argand, mes pikeu hou leih, lan treid ha diùhar, hag open hoah… »
É kleùet en doèré-zé, er Roué, fachet muioh pé mui, e ias de gavet en Eutru Eskob, hag hanen, eit plénat aférieu é venah, e gasas dehon gourhemen de zonet aben d’er havet de Huéned.
Azé é oé ret sentein hemb laret pas. Ind enta, é veùel ha ean, ar gein er jau ha de Huéned, mes pas é heli en hénteu él en ol dud, mes a dréz dré en amzér deustou ne hoé ket hoah invantet en neijeréz (aéroplane) el hiniù en dé. Laret mat en doé d’é veùel kent monet ag er gér : « Ahoel, ne gonzet ket épad me vehemb ar en hént ; pas ur gir agren. »
— « O nann ! » e reskondas hanen, ha miret mat en doé er hourhemen-sé rak en un taul bér, chetu ind arriú é Guéned. En Eutru Kargoed e ias aben de gavet en Eutru Eskob, mes han̄ni nen des gouiet biskoah penaus en doé paset en treu étrézé. Péet e oé bet é dauseu aveit ton merhat, ha sur eùé.
Neoah é huélet en treu bloahus e hré hé mestr, ha kurius él rah er merhed — ha ne oé meit hi er gér just erhoalh — mateh er menah-men en dehé karet gouiet un dra benak ; gouiet penaus en diaul é té hé mestr de ben a hobér treu soéhus sort-sé, ha hi de séllet er livreu hont e oé en ur bosad é korn er ganbr.
Allas ! pé síouah ! él mé lar er Hernevad, monet e hras ré bel. En un taul, chetu hi gronet a ziauled : ré vihan, ré vras, ré kren… En ti e zou lan, er porh e zou lan, é kement léh e zou, ha rah é houlennant labour d’hobér pétremant… er plah geté aben.
