Er peurkeh mateh-men e oé penfollet get en eun. Kaer hi doé klah labour d’en tu ha d’en tural, ne spiré ket, aben é vezent prest er lod e oé anehé !…
Deit ur chonj dehi, ha hi d’er sulér ha bannet, dré er fenestr ér porh, ar er ruiaden, ur bennen (ur ruchen vras) lan a vel hag e lar dehé nezé er lakat éndro er sulér get ou gavelodeu. Hi chonjé bout dijablet anehé un herrad vat, ahoel amzér d’hé mestr d’arriùein ér gér ha d’hé diboéniein.
A ! ia. Kerhet de glah finoh eit en diaul ! Er ré men e hlubé ou gavelodeu, elsé er mel e stagé dohté, hag é oent é tonet hoah de ben ag ou labour.
Neoah, en Eutru Kargoed, deustou mé oé berpet é Guéned, ne oé ket én arvar ag er péh e basé é Kerbernéz étré en diauled hag é vateh. Ean lar d’é veùel : « Tennet er jau ag er marchausi ha sternet ton, mé hamb d’er gér aben, rak fal é ha en treu é Kerbernéz. »
Chetu ind enta én hent, a dréz dré en amzér él berpet, goudé en devout dihuennet hoah doh é veùel a gonz tam erbet, él érauk. El mé pasent adrest Kelven, er meùel-men e stokas e droed doh bég en tour, ean zigoras bras é vég eit er laret d’é vestr, mes deit chonj dehon ne zelié ket konz, revé er hourhemen en doé bet, ean er cherras kloz éndro.
Pe oent arriù adrest pond er Sparl, tostik tra de Kerbernéz, ean gleu er hogeu é kan̄nein : Mestr, e lar ean er huéh men, arriùomb er gér aben, me gleu er hogeu é kannein é Kerbernéz. »
Ne oé ket mat achiùet é gonz — « Be… de… daou… » — chetu ean ablat ér stanken, ha deustou mé oé arriù ken tost, tréz un deu pé tri bark hemb kin, en doé lakeit tri dé goudé eit monet betag er gér. Kement él a Huéned de Kerbernéz.
Er mestre zalhas de vonet get é hent ha mal e oé dehon. Achiù e oé er labour ; lakeit e oé rah er mel er sulér hag é oé en diauled é sammein er vateh eit hé has geté. Honen e grié forh d’hé buhé, ha rézon hi doé. En Eutru Kargoed, é huélet kement-sé, e ziboénias er plah hag e douchas en diauled d’en ihuern. Ne grédan ket en doé bet er boén de laret d’é vateh pas sellet doh é livreu kin, pas muioh eit en doé honen en hoant d’er gobér éndro ; disodet mat e oé bet ag er huéh ketan.
El ne laré ket me zad koh nitra kin, m’houlen geton : « Achiù é hou sorhien aben, me zad koh ? Nen dé ket forh hir. »
