An heol a oa kuzet eur pennad a oa hag an ezen-vor a freskee dre ma tostee an noz. Al loar a skuilhe war ar mor hi bannou sklerijen, pa weliz enezen ar Garnell en dremwel. War an dour sklaset e weliz o nijal a beb seurt lapouset o klask o c’hoan, mes me n’em boa tam naoun re glac’haret e oan, o sonjal en holl draou lavaret en teir enezen em boa tremenet.
Da eiz heur hanter. Mari Morgan a roaz adarre da anaout dre eur zutaden skiltruz, e oamp digouezet e termen hon beach. Beteg an trez e kasaz ac’hanon, hag e lavaraz d’in ar c’homzou-ma.
— Ma peuz c’hoant da zont a benn euz da gefridi er maner-ma, dioual da gomz e Gallek oc’h an dimezelled hag oc’h an Itron vraz a deui bremaik da zigemer ac’hanoud. Ar re-ze, ar merc’hed-ze a zo holl deuz Kerne, gouzout a reont mad ar Brezonnek, ha klask a raint tenti ac’hanoud da gomz outho e Gallek. An nozvez emaoud o vont da dremen aze, a vezo evidoud eur gwall nozvez, mes divoal ato da en em goll gant ar merc’hed tentuz a deuio d’az kaout, ha da ober d’id a bep seurt promesaou kaër, evid klask lakat ac’hanoud da goueza en ho lasou.
Kerkent e kleviz son ar biniou e diabarz ar Maner, hag ar vombard ive a gane skiltruz soniou kaëra Breiz-Izel.
Tostaat a riz neuze goustadik, ha va c’halon leun a enkrez, e valeiz war an trez a zo war hent ar c’hastell.
Eun or houarn prestik a zigoraz, ha neuze e weliz e kreiz eur sklerijen gaër, eur vaouez koz, braz, treut ha daoubleget gant an oad. En dro d’ar Rouanez-ze, teir blac’h iaouank euz ar re skedusa, gwisket gant dillad alaouret.
Gant ar genta e oa dillad giz Kemper, gant an eil dillad giz Fouenan, hag an drede, a zouge koeff Keraez.
Mont a riz da gaout an itron goz, ha hi lavaraz d’in tenna va zok ha selaou ar muzik.
Pa doa achuet ar merc’hed iaouank, ar Rouanez a gemeraz an delen alaouret, ha va c’halon a dridaz em c’hreiz, o klevet toniou kaër va bro benniget.
Goulskoude, goude beza tremenet etal ar maner eur c’hart heur o selaou ar Vretonezed[sic] da gana, Rouanez enezen ar Garnell a c’houlennaz diganen petra glasken en he C’hastell.
— Me zo eur Breizad eveldoc’h, ha deut oun d’ho kaout evid goulen diganeoc’h arc’hant da baëa va dlee. Kollet em beuz daou c’hant mil-lur o c’hoari oc’h eur Parizian, hag e oan o vont da en em grouga, pa weliz em c’hichen Madoberourez Breiz o lavaret d’in dont beteg ennoc’h hag e rofec’h din peadra da baëa ar Parizian.
— Deuit er maner, Breizad yaouank, ha lezit e toull an or peb aoun ha peb enkrez, rak aman emaoc’h etouez tud ho Pro, e ti Bretoned evel d’oc’h.
Kennerzet gant ar c’homzou-ze, a garge va c’halon a frealzidigez ec’h antreiz er Maner, skierijennet gant kant goulaouen. Pa oan er gambr vrasa, er gambr eleac’h e tanse ar merc’het, e weliz, stag ouz ar mogeriou, palurejou euz ar re gaëra. A zeou, ar Roue Gralon hag e verc’h o tec’het araok ar mor dirollet : Dahut en e maner oc’h en em rei d’an dizursiou. A gleiz, Nominoë, Alan Meur, ha kalz a re all, o vrezeli a eneb enebourien Breiz.
Neuze, ar Rouanez, azezet en eur gador alaouret, a c’halvaz ac’hanon da vont d’he c’haout. Kerkent an teir blac’h iaouank a deuaz da gregi ennon, bag a gasaz ac’hanon beteg ennhi, ar vouzc’hoarz war ho muzellou.
Neuze ar plac’h koza lavaraz d’in.
— Breizad iaouank a renk huel, ho stad a zo truezuz, hag abenn ma roin arc’hant d’eoc’h e rankfoc’h sina d’in gant ho koad, e kemer-
