— Dakebie ! eme Finig outi he-unan, setu aze eun dra avat hag a rafe plijadur d’am mamm, gouzout ober souben zruz gant mein !… Kement-all a boan a zo o sevel moc’h breman !… Ken ker eo ar c’hig sall !…
Finig neuze a lavaras d’ar paour gortoz hag e vije digoret d’ezan, gant ma tezkfe d’ezi ober souben ar vein, hag hini druz c’hoaz war ar marc’had.
Pemp minuten goude, ar paour a lakas e zac’h leun-chek, war an askom pe war ar skaon, tost d’an oaled. En eur heja e laou, e lavaras da Finig :
— Breman, merc’hig, gra eun tantad tan, lak diou skudellad dour er c’helorn, ha buhan war an tan. Kerz da glask eur mean gwenn, gwalc’h anezan er laouer a zo e-tal ar puns, ha pa vezo digailhar, deus trumm gantan, ma vezo laket er pod.
Evel a zigouez ato, pa oa eat Finig, ar gosa, er meaz eus an ti, an daou all a yeas d’he heul, aoun o divije bet o chom en ti o-unan gant ar paour koz barvek. Evel-se, heman n’oa ket het daletoc’h evit lakat c’houec’h anduilhen en e zac’h, kement a oa oc’h ar skour hepken !
Ar vugale a erruas gant o mean gwenn gwalc’het ha sec’het a-zoare, hag hen teuler a rejont er pod.
— Ah ! ah ! eme ar paotr koz, breman, va bugale, diou pe deir batatezennig, eun ognounen vraz, ha bremaik e lipfoc’h ho mourrou diwar eur zouben hag a garfe ar Roue he dibri ; ya, ar Roue e-unan n’en deus morse lonket souben evel houman, nan, m’hen tou !
Ar vugale a redas adarre d’ar zolier da gerc’hat eun dournad ougnoun ha peder batatezen.
— Kign mad ar patatez hag an ougnoun, merc’hig, e-keit ma vezin o lakat eur c’horniad hag oc’h atanti tan dindan ar geuneud evit poaza hor friko, ar vein, evel a ouezes, a vez pell o vioc’ha, araok ma roont o druzoni. Penaoz a lavarfen-me d’it, plac’hig, daoust ha ne gavfes ket d’in eun tamm kig-moc’h sall war-dro aze, rak an tamm kig mean a deuzfe kalz buhanoc’h ma vefe laket en e gichen eun tamm kig gwirion !
— Eo sur, eme ar plac’hig, eun tamm a zo chomet aboe lein, hag a zo d’eomp da zebri bremaik d’hor meren-vihan, da beder heur.
— Bah ! bah ! diskouez anezan d’in, merc’hig !
— Sellit !… Setu hen !
— Ah ya, eur pikol tamm en-deün ! Abenn eun heur aman ho pezo daou lur, bugale, met lakomp heman ivez er pod da boazat. Laouen oun, bugale geiz, o teski d’eoc’h ober souben
