— Klaoustre ho peus breman muioc’h a skiant evit araok !
— Ya, rak te peus digaset eun tamm d’in gant da filouterez. Desket am beus diwar va c’houst diwall hiviziken dioc’h paotred ar mel saoz.
Pa oa en em gavet Job er gear gant e vaout Spagn, oa lorc’h ennan o tiskouez e babor da gement a garie her gwelout. Rei a reas pemp gwenneg d’an embanner, evit ma vije roet da anaout d’ar barrez e oa erruet eur maout Spagn e Sant-Kadou, hag e oa e ti Job an Taltez.
Hogen, ar mevel a lakeas ar maout er memes kraou gant an denved, hag antronoz vintin, pa oat eat da welout, edo an denved astennet war gouenn o c’hroc’hen, hag ar bleiz oc’h o drailha. Heman avad, daoust ma kave mad ar friko, pa welas oa digor an nor war ar c’hraou, a gemeras hent ar c’hoad, hep lavarout kenavo d’e berc’hen nevez, aoun en devoa na vije kulotet e benn d’ezan.
Evel just, d’ar merc’her war-lerc’h, Job n’oa ket divezad o vont da Landi, ezomm en devoa da gomz gant ar marc’hadour meot Spagn, hag ivez gant an archerien.
Lan, ken just ha fri ar c’haz, a en em gavas da vont en devez-ze ivez da Landi, da werza eur gazeg koz prenet gantan e foar Sant-Thegonnek, pevar miz a oa, evit ober e c’hounidou. Met araok mont ganti d’ar blasen foar, e lakeas d’ezi pevar dach aour e-leac’h pevar dach houarn en unan eus he c’hern a-drenv.
— Pegement ar c’hagn dreut-man ? a c’houlennas eur marc’hadour.
— Te n’az peus ket awalc’h a arc’hant da brena ar c’hagn-ze, a lavaras Lan, droug ennan, war e veno.
— D’in-me e talv pemp skoed, na mui na maes, eme ar marc’hadour.
— Ha d’in-me e talv pemp mil lur, eme Lan.
— Kea ganti d’ar gear, neuze, troc’h diot ; ganez e chomo.
— N’eo ket dioc’h e welout eo mont d’an dra, eme Lan. Sed’ aze eur gazeg hag a dalv muioc’h an tachou a zo en he zroad a-drenv eget na dalv korf hag ene, kroc’hen hag all. Sellit, savit he zroad hag e welfoc’h pevar dach aour pur o telc’her an houarn. An tachou-ze a uz evel an tachou houarn, met n’eus fors, bep gwech ma ’z an da houarna va c’hazeg, e c’hounezan d’an nebeuta hanter-kant lur, rak an aour a werzan e Montroulez en e briz, evel just ; ha, bep pemzek deiz, va c’hazeg a ro d’in hanter-kant lur, rak en he c’hern an tachou houarn a dro en aour. Met pemzek deiz a zo red evit an dra-ze.
— Ha perak e werzes da gazeg, pegwir ez eo ken talvoudus d’it ? Me gav ac’hanout eun tamm brao a amboubal !
— Me zo great va fortun ganen, hag a garfe gwelout eun all oc’h ober e hini d’e dro gant ar gazeg vurzudus.
— Ha pegement a leveres a fell d’it eviti ?
— Pemp mil lur, pe ez aio d’ar gear, boued a zo d’ezi.
— Alo ! d’in-me eo ! Deus d’an ti, aman, m’az pezo da arc’hant.
Biskoaz Lan n’oa bet kement a lorc’h ennan evel en devez-ze, rak biskoaz n’oa bet ken pinvidik. O vont d’ar gear edo gant e aour, pa en em gavas gantan e vestr koz, Job an Taltez, dispourbellet e zaoulagad en e benn.
— Aze ’maout, va lapous-me !… O klask ac’hanout edoun avad, just a-walch. Te ’z poa gwerzet eun diaoul a vaout Spagn
