mez hep toen, te, mab eur c’hroazour kalonek ! Me as kemer em zervich, hag azalek hirio e vezi etouez va zoudarded.
Ra viot benniget gant Doue ha gant an dud, ô c’houi hag hoc’h eus bet truez ouz an emzivad reuzeudik ! (O sevel.) Konta a c’hellit warnon ; me vezo holl d’eoc’h, pe e vo eaz, pe e vo diez d’in.
Keroman, roit urz da zervicha gwin ha chistr d’an dud vad-se war letounen c’hlas ar parg. (D’ar goueriaded.) It, mignoned, bezit holl laouen hag eürus, ha pedit evit ho prinz.
Bevet Arzur !… Bevet hon Aotrou !… Bevet hon Dug
mad !… (Mont a reont holl er meaz o teurel youchadennou a
levenez. Keroman, Olier, ar Barz hag an dud a vrezel, ar
floc’hed hag ar mevelien a ya ive d’o heul, dre an tu deou.)
Ac’hanta, va eontr, petra livirit eus va fobl ?
