|
O chom e bro da gavel ! |
— Me a c’hounezo arc’hant d’eoc’h…
— Serr da c'hinou !… Kempennoc’h e vije d’it chom ganeomp er gear da labourat douarou hou zud koz ha da zerri d’eomp hon daoulagad pa deui ar maro ! N'omp mui yaouank, her gouzout a rez.
— C’hoant am eus da vont, ha skrivet em eus da lavaret ez in.
— N’ez i ket gant va asant-me, da vihana.
— Merc’h paour ! eme ar vamm a-dreuz he daelou.
Ar plac’h yaouank a zavas uhel he c’hribel da lavaret ken otus ha tra :
— Mat, va zad, pe e root hoc’h asant pe ne root ket, mont a rin.
— Gra evel a giri, plac’h digalon ; n’eo ket diganen-me ez pezo gwenneien da vont !…
— A drugare Doue, n’em eus ket ezom eus hoc’h arc’hant !…
— Mat ! mat ! kea eta, pa fell d’it mont en despet d’eomp. Diouall avat da zont biken en dro ; ne zigorfen ket va dor d’it.
War gement-se Katellig a zavas. He mamm a deuas d’he c’haout, d’he briata o ouela dourek.
— Va merc’h kez, emezi, petra rez ? Da beleac’h ez eez ?… Hag ec’h eus ar galon da zilezel da dud evel-se ? Daoust ha gouzout a rez petra zo ouz da c’hedal du-ze ?
— Mont a rankan, mamm baour ! Lakeat em eus an draze em fenn, n’hellan mui chom ama… Kenavo, mamm !
— Chans vat d’it evelato, va merc’h kez.
