douar gant he bizied ha ma teuas da ziouana eun eienen he deus pareet kement a dud abaoue.
An dud klanv, ar re vac’hagnet, kabac’h, seizet, bouzar, dall ha mut, an holl glenvejou, an holl boaniou a yoa bodet endro d’ar pisinou hag a c’hede beza soubet en dour burzudus.
Eur beleg a bede hag a alie an dud yac’h da bedi o diwreac’h e kroaz. Lavaret a rea :
— Eürus ar re o deus poan da ziwaska ! Eurus ar re a ouel !
Hag ar glanvourien a unanas o mouez gant ar re yac’h evit lavaret :
— Eürus ar glanvourien ! Doue o c’har !
— Mes neuze, mamm, a lavaras eur bugel klanv pell a yoa, mar kar an Ao. Doue ar re glanv, me zo gwelloc’h ganen chom klanv !
Digaset e oe en eur gador eur plac’hig daouzek vloaz sounnet outi he holl izili, drouk-livet evel ar maro ha ken treut ma n’oa mui nemet ar skeud eus an den. Digaset oa bet da Lourd gant eur framason difeiz da direlijion. Hen a yoa chomet kuzet e-touez an engroez tud, hogen klevet oa bet o lavaret :
— Ar pez a zo sur eo mar teu houma da gaout ar pare en dour-ze, me a gredo hag a govesao. Hag ar beleg da hopal :
— Plijet gant an Intron-Varia Lourd parea ar bugel-ma !
Ar bobl kristen a youc’has war e lerc’h gant eur feiz birvidik ?
— Plijet gant an Intron-Varia Lourd parea ar bugel-ma !
Ar beleg a lavaras adarre :
— Goulen a ran eur sakrifiz digant unan eus ar
