Gwreg ar pesketaer a nec’he o c’hedal.
— « Te eo, Ivonig ? » emezi gant enkrez.
— « Ya, » emezan o koms evel en despet d’ezan.
Ha hi adarre da c’houlen :
— « Hag hor bugale ? »
— « Beuzet holl, Mari Anna gez !… A ! va Doue ! o fevar ! »
O gouelvan en em veskas pell bras gant trouz spontus an avel foll.
N’oant ket aet holl gant ar mor koulskoude, rak gwelet a read eur paotrig e toull an nor. Gwenole oa, deuet da veza penher Ivonig ha Mari-Anna. N’oa ket, ar paour kez paotr, gwall-henvel ouz e vreudeur, a yoa bras ha krenv, e leac’h ma’z oa, hen, drouk-livet, fallik ha klanvidik.
Dindan an diaveaz disterik-se e kaver alies eneou Start ha kalonou mat. Gwenole a zeblante beza bet lezet gant e dud evit o c’hennerzi, o laouennaat en dristidigez vras ma’z edont.
Hag ar re-ma a roas d’ezan kement karantez, kement teneridigez a c’hellent da rei. Ar bugel a greskas oc’h eva a bep tu d’ezan ear c’houek ar garantez, o karet a greiz e galon an daou goziad-se ha ne vevent mui nemet evitan, o karet ar mor livet kaer gant liou glas an nenv, an nebeudig gwezo chomet c’hoaz wardro an ti soul, al laboused o richana er skourrou, ar roz o tispaka o liou fresk en tammig liorz. D’an traou-ze holl e lavare meur a wech bemdez : « N’ho tilezin morse ! »
Gallout a reer kredi ne vije eat morse eus ar gear, panefe al lezen. Houma a lavar : « Holl d’ar zervich ! »
