tu-all gant micherourien ha n’oant ket bet, kredabl eo, e skoliou an ijinerez.
An heur-ze ken divezad, an denvalijen edont enni, gouezeri al lec’hiou a dremenent dreizo, an hencher dianav a gerze a raok ar person hep lavaret grik, pep tra a yoa e tu da rei leac’h d’ezan da gaout aon. Hag ouspen-ze, koz e oa ar person kez, ha kroummet eun tammig dindan e bemp bloaz ha tri-ugent. E gen-henter avad a yoa yaouank, bras hag ezelet kaer ; n’hallje biken stourm ouz eun den ker krenv, ma oa kouezet en eun toull fall, evel ez oa douget da gredi.
Ma erbedas e ene ouz Doue, ha da vale difreoc’h goude.
Digouezet oant tostik d’ar Ster-Zu, a ruilh he doureier oc’h ober eun trouz spontus, evel hini ar gurun a glever a-bell bras. Deuet betek eno, ar ster a ra eul lamm a zeitek pe driwac’h troatad. A-zioc’h ez eus eur pont savet eur maread bloaveziou a zo, den ne oar gant piou. Abarz lakaat e dreid warnan, pep kristen eus ar vro a ra sin ar groaz gant doujanz, o pedi Doue d’hen miret a bep droug.
E c’helle beza d’an ampoent war dro hanter-noz nemet kart.
Araok lakaat e dreid a zioc’h an islonk an den barvek a zigoras e c’henou, evit an dro genta, da lavaret d’ar beleg :
— « N’eo ket brao, aotrou person, beachi d’ar poent-ma eus an noz, rak hanter-noz eo marvad ! Ha dindan eur seurt amzer !… Ho micher a zo gwall-denn a-wechou ! »
— « Evit Doue hag an eneou eo e labouromp, eme ar beleg. »
— « Her gouzout a ran. N’eus forz, kalet e vez awechou ! »
