— « An dlead eo, va mignon. »
— « Lakaat a rit ho puez e riskl, rak ma c’hellit ruilha en doureier, tapa paz, pe koueza etre daouarn al laeron. »
— « Anaout a reomp an holl wenojennou dre ama, hag a hent-all gwazed ar meneziou o deus re a zoujanz ouz Doue hag a garantez evit o ferson evit mac’h esafent tenna e vuez digantan. Ha neuze, ha pa ne vije ket an traou evel-se, hen adlavaret a ran : Va dlead eo ! »
N’hellas ket lavaret muioc’h : edont e-kreiz ar pont pa zavas an diaveziad e benn-baz dero. Hag hen darc’hoï eun taol ker pounner war benn ar paour keaz person ma kouezas a stok korf evel maro.
Goude beza roet c’hoaz meur a daol-all d’ezan, o kredi ne skoe mui war eur c’horf beo, an torfetour a furchas piz e godellou ar beleg. Kemeret a reas e heurier hag e yalc’h, eur gwenneg bennak hepken enni ; goude ze e taolas ar c’horf maro er Ster…
Plac’h ar presbital, koulskoude, a yoa gwall-ankeniet o veza ne deue den war he zro. Lavaret hon deus e oa en em roet da gousket. O, ne badas ket pell ar c’housk, re vras oa he enkrez ; hag o veza eat d’an daoulin dirak skeuden an Itron-Varia, Fant a grogas gant he chapeled.
War-dro hanter-noz hanter e oe klevet eur pez taol skoet war dor ar presbital, ha kerkent e oe klevet eur vouez o lavaret :
— « Fant, hastit digeri d’in ; dont a ran a-berz an aotrou person. »
Gwelet en doa, red eo ma vije, an hini a gomze en doare-ze, eur bann sklerijen en em zilet er-meaz
