— « En koun[1] eus ar mare ma ’z ejomp da Vetleem, Aotrou. »
— « Leal eo…! Ha te, Yan, petra leverez eus an dra-ze ? »
— « O feiz, mat ive sur ! N’ema ket bemdez Nedeleg. »
— « Mat, mat, va mignoned, bez ho pezo hoc’h oferen hag a vo hanvet oferen goulou-deiz. »
Hag an Doue madelezus a roas d’ezo eun toullad boutailhadou chistr, eus an hini gwella a c’heller da gaout e bro Fouesnan, peadra d’en em laouennaat en dizro eus an oferen.
Hag ar bastored a yeas ac’hano eun tamm brao a fouge enno. Hag e lavarent dre ma’z eant :
— « Han, mignoned, darbed eo bet d’eomp gounit war an elez !… Hag eur voutailhad chistr Fouesnan a zo gwelloc’h eget eur fouasen ! »
Mat, tud keiz, abaoue neuze eo o deus ar vesaerien, ar bastored, o oferen goulou-deiz.
Ha setu evit diou.
N’oa ket echu an abaden koulskoude.
N’ouzon ket piou eo a gasas ar c’helou d’ar rouaned, pe ar c’hazetennou pe ar floc’hed ; ar pez a zo gwir eo ez eas nec’het a-walc’h an tri roue santel o klevet ar pez a yoa c’hoarvezet.
Hag i kerkent da zerc’hel kuzul.
— « Ha penaos hon deus-ni gellet lezel re-all da douza ac’hanomp evel se ? »
— « Evit an elez c’hoaz ne lavaran ket kalz a
dra ! Ar bastored eo a gavan a zo bet gwall-hardiz. »
- ↑ En mémoire.
