Ar pez koulskoude a reas d’ezi beza ar muia souezet eo pa deuas d’ezan lavaret komzou an absolven : sin ar groaz ebet !
Ar vaouez man n’oa ket lent, (aonik, abof) pell ac’hano. (Daoust ha gwelet hoc’h eus morse eun dastumerez arc’hant ar c’hadoriou hag a vije lent ?)
Ha hi ha lavaret goustadik :
— Eun dra bennak a ankounac’haït, va zad.
Livirit d’in ’ta, va merc’h, petra ’m eus ankounac’haet, eme an diaoul.
— Sin ar groaz, va zad.
— Her great am eus va merc’h.
— N’em eus ket gwelet, va zad.
— Pa lavaran d’eoc’h !
— Pa lavaran d’eoc’h ive, va zad, n’hoc’h eusket great !
— Roït peoc’h d’in ! eme an diaoul, oc’h ober eur finvaden dichek ; evelevit lavaret d’ar vaouez mont da vale.
Ar finvaden a oe great ken treuz, ma teuas e gerniel da steki ouz barrinier an dorikel, ha ma oe klevet eun taolig seac’h ; unan eus ar c’herniel, zoken, a deuas ermeaz dre ar wasg.
Setu lakeat nec’het an diaoul.
Ha keit ha mac’h en em zifrete, gwreg ar zakrist he doa bet amzer da ober anaoudegez gant he aotrou. Gouzout a rea breman petra oa al lost.
Dont a reas eus ar gador-govez, evel ma teu ar gristenien, koulz ha pa ne vije bet netra nevez ebet. Ha hi sioulik ermeaz da glask ge gwaz.
Ar gorventen ne ra ket muioc’h a drouz evit na reas o vont en he zi.
Kled ! Kled ! e peleac’h emaout? Kled, disken, buhan, buhan !
— Nag a drouz, santez Anna ! Daoust hag an tân a zo en ti ?
— A ! Kled ! A ! Jezuz, va Doue !
— Lavar ’ta buhan petra zo ?
— A ! Jezus, va Doue !… Kled ! Kled !
— Ac’hanta, Katell !… Ac’hanta, petra zo ?
— A ! Kled paour, lez ac’hanon da halani ! Pebez tra vantrus !…
— Dre ar sparf, gwreg kez, hast afo lavaret d’in petra ra d’it beza ker strafilhet !
— An diaoul eo, Kled !… An diaoul a zo er gador-govez eleac’h an aotrou Person !…
— Asa, Katell baour, daoust ha koll a rez da benn ?
— Nan, ne gollan ket va fenn. Pa lavaran d’it, an diaoul eo, her gwelet em eus. O kovez oun bet gantan, zoken. Gwelet em eus e lost ; henvel a-walc’h eo ouz hini eur vioc’h ; ha zoken,
