A dapenneu ponér, ar men gulé-raden
De vitin ; ur voéh flour, fédamdoustik ; me fen
E zason hoah geti : er hoèd, er lann hag ol en treu
En des hum hroeit didrous ha skaneit hé cheleu.
Neoah, kounaret on : hañni nen des en droèd
De soñnein ér hoèd-ma pen don mé é kousket.
Kañnein e hra.
Tré ma splann en hiaul ar en doar
D’en ol er hoèd hag er lanneu !
Tré ma splann en hiaul ar en doar
Digor-kaer ind de nemb e gar
Laret enné ou soñnenneu.
Mes de noz, ha ! de noz,
Arlerh men dé soñnet kreisnoz,
Mé é er mestr, er roué.
Mar me zennet a me repoz,
Goaharzé d’oh, ia, goaharzé.
Arlerh men dé soñnet kreisnoz,
Mé é er mestr, er roué.
En ur gonz.
Ne vern più é en des kañnet,
Hag é kañnein men dihousket,
M’er flastrehé
Get unan ag er mein bras-sé
P’hum gavehé
De men dihousk hoah kent en dé.
Hoand em es de gig bugalé.
Séhed em es d’ou goèd eùé !
Mont e hra kuit en ur gañnein èl ihuéloh.
Hama, chetu azé un eutru ! Men dèbrein
E hrehé sur erhoalh kri-poèh, hemb trelonkein !
Trugèré Doué, é oé mem bah soéhus genein,
Bah er sant ; ha geti n’em es chet bet meit skoein
Er mén eit er guélet doh hum zigor kentéh
Ha gobér en é greis ur léh eidonn abéh.
Tostat e hramb ! Tostat e hramb !
