d’oh : ean hum zannou erhoalh hemb oh. Méritein e ra muyoh hou truhé eid hou colér ; hui e zeli hou pout mui a anquin doh er gùélèt é col é inean, eid é col hou madeu. Quemér er péh e gredér e zou deliet t’emb, e zou un tantation dangerus ; en avarice en dès el liessan mui a lod é quement-cé eid er justice hag er ræson ; hi e laca liès er gousciance de vout forh louyet.
1° M’hum examinou erhat eit gùélèt mar e mès hum rantet cablus a laironci é quevér me nessan, pé é lezel en devérieu a me stad, pé é quemér dré voyandeu dihuennet madeu me nessan. 2° Ha ma rebreiche d’ein me housciance un dra benac el-cé, me ziffréou de zigol en dommage e mès groeit. 3° Mar sau ém halon un doutance benac a zivout quement-cé, me houlennou avis guet er ré e zou carguet a rein sclærdér. — Men Doué, ne bermettet quet ma hum zallein ar er gueu e mès groeit én amzér tremeinet ; reit-t’ein er græce d’ou reparein èl ma telian, ha ma ne hrein quet mui én amzér de zonnèt.
I. Ur hrechén e zeli bout a volanté vad de rein, ha de rein d’en ol, mæs neoah guet furnès hag avis mad.
Gùélèt e hrér tud perpet prest de guemér, ha péré ne rant jamæs nitra d’er réral : quement-cé e zou er merche ag ur galon hemb avistèd, hemb caranté. Muyoh a vonheur, e lar Jesus-Chrouist, e zou é rein
