devout affær doh-t-hai ; gùel vehé guet-hou col un dra benac eit lacat er réral digoutant. Mad ha léal é quevér er ré er chervige, ean e bai mad ou labourieu, comprenein èl ma hra penaus huis ha poénieu en artisantèd hag er serviterion e tal muyoh eid argand, hag é coust dehai mui hur chervige, eit ne goust d’emb-ni ou faiein.
Ur supériorès e laras un dé d’en hoér péhani e oé carguet a brenein er requis eid er houvand : me hoér, ne chipotet quet doh en dud gueih é prenein ou marhadoureah guet-hai ; n’hellér quet paiein rai guir ou foénieu ; ind e hra calz a hent eit dégass sammeu eit péré n’en dint quet forh paiet. Deustou ma omb peur, ne varhuamb quet guet nan, hag open, gùel vehé ma hur behé-ni nan eid er gueih tud-cé.
Valèr-Maxim, é conz ag un dén couh, e lar penaus ol é vadeu e oé d’en ol ; er ré gueih e gavé logeris én é dy ; é galon truhéus en dougué de rantein chervige d’en ol. Oh ! nac istimaplet-é dirac deulegad en dud ur hrechén péhani en dès en donæzon caër-zé ! Na cârettet-é-ean guet Doué !
III. Beah mad ha léal, mæs guet avistèd ha ræson. Gobér dispigneu én tural d’é voyand, dispignein é vadeu é handellage, én hoarieu, ér festeu, én dibaucheu e zou folleah ha scandal. Er prodig e zispign èl pe ne zeliehé bihuein nameit deu zé, hag en avar e zastum èl pe ne zeliehé jamæs merhuel. Er hetan a vanq a sellèt én é raug, en aral e vanq a gonfiance é Doué. Dispignein rai hag hemb mesul e zou fal, bout rai berhuéh e zou ur merche ag ur galon doar.
1° Dré ma houyan penaus en dud, gannet eit bihuein ol assambl, e zeli hum secour ha gobér vad en
