Jérémi, er profæt santel-zé, hag er verh pur Sara, prièd Tobi, eid en devout misericord guet Doué, e laré : « Men Doué, hui e houér penaus n’en d’on quet bet biscoah é compagnoneah en hoarierion. »
Penaus é vehé ér stad de gonz doh Doué un dén péhani e lam ag en hoari guet ur gousciance burtellet guet quement a fal deicheu ? Penaus é huannadehé-ean ar stad é inean, ean péhani e zispris chongeal é quement-cé hag hum grèd divlam ?
N’en dé quet hoah rah : hà penaus é hellér cavouèt vertu erbet é unan n’en dès quin chonge meit a hoari ? Dibatiant, un nitra el laca é colér ; lan a orgueii hag a istim aveit-hou é hunan, ean e gav guet-hou é ma perpet er ræson én tu guet-hou, ha jamæs er gueu ; hemb régl nac honestis, en distérran conz e gleu énep dehou el laca de saillein ; yein-sclas doh Doué ha doh en devotion, ne bréz quet donnèt d’en officeu ag en Ilis. Doué revirou ma vou respettet er burtæt én hoarieu, ha ne vou cleuet na gùélet én-hai nitra énep d’en honestis. Én ur guir, hemb sourci ag é zevérieu, un hoariour e ancoéha é dud, é affærieu, er sacremanteu hag é salvedigueah.
Ma ne mès er garanté, e laré sant Paul, n’en d’on nitra. Un dén taulet d’en hoarieu n’en dès chet memb ur squæd ag er vertu-cé. N’en dès chet a garanté eid é voès nac eid é vugalé, péré en dès taulet é misér dré m’en dé perpet é chonge guet en hoari ; hemb caranté eid é bar péhani, e zesirehé peurrat ha memb revinein ; hemb caranté eid en dud youanq péré e amoêd eid ou zennein d’en hoari hag ou lacat dré guement-cé de zispligein d’ou hérent ; hemb caranté doh er peur de béhani é refus ul liard ; anfin, hemb caranté doh-t-hou é hunan, n’en dé quet calz é poén ag é yehaid nac a é inean, meit m’en devou é bligeadur ha ma houniou argand.
