e sigur ma vihuehemb-ni, hemb bout idan perh dén erbet aral. Er si-cé e zou casseit guet Doué ha guet en dud.
I. En Eutru Doué ne hel quet, pêl-amzér, derhel én ur stad inourabl un orgueillus, abret pé dehuéhat ean en discar. Quentéh m’en dès Lucifér clasquet hum seuel, é ma bet taulet ér palfond ag en ihuern. A vusul ma hum sàu ha ma hum foënhue ur spered carguet a orgueil, Doué e za ehué devout roc én é guevér ! Ean e den é hræce guet-hou hag el lausq é hunan. Chetu perac é lausquas a nehou en dud abil ag er bayannage, d’ou chongeu fal ha d’ou inclination méhus ; ean e lausq hoah hinihue en dé, en dud disquêntet hag orgueillus ag en amzér-men, d’en desirieu fal ag ou halon ha d’un dalledigueah péhani e hoanna ou fé ; ou hreden hag ou religion e dro de nitra ; revé er péh e lar hur Salvér : " Penaus é hellehoh-hui en dout ur fé bihue, hui péré e glasq bout mêlet en eil guet éguilé ? »
II. Er péhèd-cé e zou casseit guet en dud, rac en orgueillus e laca trous ha tabut én ol léhieu ma hum gav. Ur spered orgueillus en dès laqueit droug é misq en Ælèd ér baraouis. Ne faut meit un doctor orgueillus eit laquat lézenneu fal én Ilis ; ne faut ehué meit ur spered foënhuér, ur spered roc ha glorius én ur fameil, én ur houvand, én ur guér, eit laquat én-hai trous ha velim. N’en dès na confiance, na gùir garanté, na peah é misq er ré glorius ; rac en orgueillus e ven hum seuel drest er réral. Lan a garanté doh-t-hou é hunan, ne hra stad meit ag é santimanteu ; quement-cé e vé caus ne hel dén en andur, èl ne hel ean andur hanni ag é du. A pe houyehé un dén glorius petra e chongér a nehou, nitra ne vehé gùel eit discar é orgueil.
III. Er péh e laqua hoah er péhèd-cé de vout miliguêt, e zou rac n’en dé diazéet ar ræson vad erbet,
