Pajenn:Bellec - Guirionéeu ag er Religion.djvu/202

198

guirionéeu

hellér bout salvet hemb d’hi. Hi e zou, revé sant Bernard, fondæzon ha goarnourès en ol vertuyeu aral. Ma n’en da en humilité én ou raug, ma n’hum gav guet-hai hag ar ou lerh, en orgueil e hra dehai col ou mérit, e lar sant Augustin. Er vertu-cé e zou quer caër ha quer bras, m’en dès Mab Doué dischennet ag en nean eid hi disquein d’en dud ; disquet guet-n-ein, e lar-ean, nepas gobér miracleu, mæs disquet guet-n-ein é on douce hag humbl a galon. Chetui quetan quentel er Mæstr bras-cé ; ean en dès hum reit ean-memb eit scùir a nehi ; ean en dès hum izelleit beta quemér seblant ur sclav ; ean en dès hum gaiget é misq er béherion hag er ré dihouyèc ; deustou m’en dé nehou splandér er bed ha mamen en ol santeleah, jamæs n’en dès queméret pligeadur én-hou é hunan. Ean en dès tremeinet é vuhé én dihoeldæt, ha n’en dès hum ziscoeit d’er bed nameit aveit seuel, dré é humiliationeu, gloër é Dad taulet idan en treid dré orgueil mab-dén. Ean en dès choéget aveid é vam er burran ag er Gùérhiésèd ; mæs jamæs n’hi devezé bet en inour-zé, ha pe ne vezé quet bet en humplan ag ol en dud ; ha Jesus-Chrouist e vezé bet gùel guet hou en dout eit mam ur voès ordinær eit gannein ag ur huérhiès orgueillus. O humilité un Doué ! izellèt é tiscarès-té hun orgueil-ni ! Quement e gouéh d’en humilité èl d’er fé ; hemb er fé ne hellér quet pligein de Zoué na monnèt d’en nean. Naren, e lar Jesus-Chrouist, ma n’en det de vout haval doh bugalégueu, ne yehoh quet é ranteleah en nean. Sellet humilité ur hroaidur, n’hum sàu quet ihuelloh eid er réral ; n’hum foënhue quet guet é spered, é noblance, é zanné ; mar er mêlér, ean en dès méh, ean e sant é zihouyedigueah hag é hoannedigueah ; gredus d’hanàouèt un dra-benac, ne ræson na ne chican quet ar er péh e larér dehou ; simpl,