Doué, ha, revé conzeu er Spered-Santel, lodêc, laret vehé, é natur en Eutru Doué. Péh inour, péb rang ihuel-é hani un inean e zoug èl-cé én-hi er mercheu a havaledigueah Doué ! N’ancoéhet jamæs en ihueldæt ag hé rang, er vrastæt ag hé noblance, hag inouret hou Crouéour dré en dinérdæt ag hou santimanteu. O inean ! prenet dré hoaid un Doué, e lar un Tad santel ag en Ilis, carguet a souéh, ô inean ! hum sàuet drest en doar ha drest squêndeu er horv ! Attercet un Doué Salvér, sellet erhat é labourieu, é huis, é houlieu, é dourmanteu, é hoaid hag é varhue ; chetu er bris ag hou ç’inean, chetu er péh hi dès coustet hag er péh e talh dirac deulegad Doué memb. Attercet un Doué é souffrein, un Doué én angoni, un Doué é verhuel. Doué santel ! petra e verche d’emb-ni er goulieu-cé a béré é oh goleit, en dareu-cé péré e scùillet, er goaid-cé guet péhani é oh ol ruet ? Ean e rescondou d’oh dré vouéh er goaid-cé, péhani hum sàu trema en nean, nepas èl hani Abel eit goulen vangeance, mæs èl goaid en Oén eit gounit d’emb er pardon ; ean e larou d’emb é ma hennéh-é er bris ha rançon hun inean, ha dirac é zeulegad é ma nehi bet cavet précius erhoalh eit bout prenet quer kir.
Arlerh er péh e zamb a larèt, red-é enta credein penaus hun inean e dalhue hilleih open eid en ol madeu ag en doar, ha penaus er hol ag un inean hemb quin e zou brassoh col eid a pe vehé dismantet ol er bed-men abéh ; jugeamb a stad inourabl en inean dré hani en Ælèd. Un sel e zou un dra quer parfæt, m’en dé ol er péh e huélamb ar en doar hag ér firmamant, comparaget doh un sel, bihannoh eid ur hrénen peudr comparaget doh en hiaul. Neoah hun inean ne zistérra quet calz dirac en Ælèd, emé er Scritur, hag én nean, hi e huélou Doué, hi e zei de vout havaloh doh Doué, e lar sant Yehan.
