nauedigueah a Zoué e zou naturel d’un inean ; ol er péh e sant én diabarh a nehi memb hag ol er péh e huél én dianvès dehi en disco splan. Sant Antoén e dremeiné en nozieu abéh é chongeal é parfætioneu en Eutru Doué hag ér burhudeu ag é buissance, hag e laré penaus ol er bed e zou ul livr bras péhani e gonz d’emb a Zoué splannoh eid en ol doctorèd. Ne fauté nameit er gùél ag ur boquet, ag ur stiren de sant Françæs a Assis eid er seuel trema Doué.
Na distérret é cavan-mé en doar, a pe sellan doh en nean ! e laré ur sant Ignace. Ma n’en dé en doar nameit ur hrannen sabl é quevér brastæt ha bràuité én nean ; brasset-é folleah en dud ancoéhat en nean, hum fatiguein ha chom de zisputal eid en dout un tamig ag en doar-cé. Ponnér bras omb a spered, ma n’er sàu en treu crouéet betag en hanàuedigueah ag é Grouéour. Ingrat bras e vehemb ma ne gâramb en hani en dès crouéet treu quer bràu eid hur chervige.
1° É huélèt er vràuitéieu caër e laq dirac hun deulegad en dablen ag er bed, me sàuou me spered trema en hani en dès crouéet ol en treu burhudus-cé. — 2° Ha me larou d’ein me hunan : mar dé quer caër ol en treu crouéet e huélan, péguement é ma caërroh en hani en dès-ind groeit hag arrummet ! — O men Doué ! na brasset, na souéhusset oh-hui én hou ç’œvreu ! Groeit m’hou ç’hanàuein, m’hou cârein ha m’hou chervigein épad ol mem buhé.
