mæs èl moyandeu e ra Douè d’oh eid aqùittein hou péhedeu. Me varhuou é bèr-amzér, hag en danné-zé ne chervigeint de nitra d’ein êr bè ; me ven hum chervige bermen a nehai eit me salvedigueah.
Ér fin, joéntet hou ç’obéreu, hou studi, hou poénieu doh gobéreu Jesus-Chrouist eid ou santefiein. Én œvreu a religion, èl mei er beden, en overen, etc., hum joéntet doh er Salvér adorabl-zé, eid adorein Doué quevret guet é Vab. Èl-cé er fé, hemb péhani ne hellér quet pligein de Zoué, e zou er hommancemant hag er règl ag hou ç’obéreu.
1° M’hum accustumou de sellèt peb-tra, én amzér de zonnèt, guet deulegad er fé, mem buhé, me yehaid, me madeu, me inour, ol er péh e zou d’ein. — 2° Ha me aboeissou perpet d’er régleu santel ag er fé. — Men Doué, reit-t’ein er græce de vihuein revé er fê.
Ni hum rantehé cablus pe ne hortehemb quet é madeleah en Eutru Doué. Ni e zeli gortoz guet hou er madeu ag en doar ér bed-men aveit bihuein ; er madeu ag é hræce eit donnèt guet-hai de vout santel, hag er madeu ag en nean eit bout eurus ér bed aral guet-hou. David, péhani en doé-ean disquet diar é goust, e lar d’emb penaus en hani e laca é gonfiance é Doué e zou èl gronnet ag é visericord, ha penaus Doué en dès é sèl ar nehou, ha ne zistroei jamæs é zeulegad a ziar nehou.
Perac enta é ma quer bihan er gonfiance hun nès é Doué ? Rac n’en hanàuér quet. Paudmad er sel èl ur
