Pajenn:Bellec - Guirionéeu ag er Religion.djvu/342

Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
338
guirionéeu

én un tolpad, n’en dint nameit ul limage distér ag é vrastæt, pé aveit larèt gùel, n’en dint nitra dirac bràuité ha parfætioneu en Eutru Doué. Ol bràuité en nean, ol bràuité en Ælèd, ol er bràuitéieu e hellér chongeal, n’en dint meit tihoeldæt ha couciadur étal d’hou. Hà hui e hel enta cavouèt un dra-benac amiaploh, un dra-benac e vérit muyoh hou caranté ? Oh ! pe hanàuehoh bràuité un Doué hag é barfætioneu adorabl, ne vehoh quet quer staguet doh en treu crouéet. Na n’hou pehé bet guet-hou græce erbet, ean e vérit perpet, dré é barfætioneu infini, bout câret guet-n-oh a greis hou calon, ag hou ç’ol spered hag a hou ç’ol nerh. Sant Augustin er homprené, a pe laré én ur ouilein : O men Doué ! bràuité perpet couh ha perpet nehué, rai zehuéhat en e mès hou ç’hanàuet, rai zehuéhat en e mès hou câret. Sant Antoén e dremeiné en nozieu é sellèt doh bràuité ha parfætioneu en Eutru Doué, hag a pe achihué en dihoeldæt ag en noz, a pe huélé er splandér ag en dé é tonnèt, ean e laré : hiaul caër, perac é tès-té d’em distroein ha d’em zroublein én darempredeu douce ha tranquil e mès guet men Doué ?

III. Caranté Doué e hra er Sænt ar en doar ; ha caranté Doué-é e hra ou bonheur én nean. Nac hou pehé en ol vertuyeu aral, nac é hrehoh miracleu, hemb caranté Doué ne vehet jamæs salvet. Ma ne mès chet er garanté, de larèt-é caranté Doué, n’en d’on nitra, e lar sant Paul ; rac, hemb er garanté, ne hellér na méritein na gounit en nean ; èl-cé é vehé gùel bout nitra, bout hemb buhé, eit bout forbannet ag en nean ha condannet de vout hemb caranté Doué épad un éternité. Câret-ean, mêlet-ean a balamort d’é barfætioneu. Hui er hârou én nean, hui e vou eurus guet-hou én é hloër, mar er hâret én hou puhé.