en nean ; er péh en dès laqueit er Spered-Santel de larèt, penaus cousciance en dén santel e zou èl ur banquet e bad bamdé.
N’en dé na difius, na suspédus, na chagrinus ; coutant a bep-tra, é ma dalhmad er memb, hag ol er péh e arrihue guet-hou, ean er hemér èl a zorn en Eutru Doué ; nitra n’er bresq na n’er scandalis. Guet ræson enta en en dès laret er Roué-santel : Eurus er bobl péhani e chervige en Eutru Doué èl hé mæstr ! Na n’hur behé paimant erbet aral doh er chervige, ne vehemb-ni recompancet erhoalh ?
1° Me laquei me housciance tranquil, é pêllat doh er péhèd. — 2° É hobér pénigen. — 3° É aqùittein, a hinihue, guet grèd, a me ol devérieu a grechéneah hag a me stad. — Men Doué, reit-t’ein er græce de vihuein perpet é peah guet-n-oh ha guet-n-ein me hunan.
I. Er rebreicheu a gousciance e zou græceu ag en nean ; ind e zou bouéh Doué péhani e gonz doh-emb, hur galhue hag hun temal. Me housciance, e laré unan-benac é lemel ag ur predêg, e zou ur predégour péhani e gonz attàu doh-ein, ha péhani e lar d’ein muyoh a dreu eid en ol predéguerion. Chetu perac é clasq en diaul mouguein rebreicheu ur gousciance fal ; ean hi goanna a nebedigueu, beta que ne hel mu larèt nitra.
