Pajenn:Bellec - Guirionéeu ag er Religion.djvu/376

Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
372
guirionéeu

guet en tantationeu crihuan, pedet er goarnour hou câr ; hennéh-é en Æl en dès reit Doué d’oh eid hou secour én hou tobérieu ; hui e huélou quentéh é secour é arrihue guet-n-oh ha drest peb-tra én tantationeu énep d’er burtæt.

En Ælèd e gâr er vertu-zé, ind e zou dihuennerion en ineanneu pur, rac er vertu-zé e laca mab-dén de vout haval doh en Ælèd. Ne zeliér quet bout souéhet, e lar sant Ambroès, mar dihuen en Ælèd en ineanneu pur, péré e vihue ar en doar quer pur èl d’hai.

Hui e zeli hoah inourein en ol Sænt, drest peb-tra en Apostolèd. Ni hun nès de drugairécat en Apostoléd, ind e zou hun tadeu ér fé, ind ou dès reit ou labourieu, ou buhé hag ou goaid eit gobér d’emb hanàouèt Jesus-Chrouist : péh caranté, péh hanàuedigueah vad ne zeliamb-ni hur bout aveit-hai !

N’ancoéhamb quet a inourein én ur fæçon jaugeabl er Sant a béhani é tougamb en hanhue ; pedamb-ean liès ha queméramb scùir ar é vertuyeu. Ne véritehemb quet doug hanhue ur sant, a pe zisinourehemb en hanhue santel-zé dré ur vuhé dihentet. Rein e hrér d’emb hanhueu er Sænt ér vadient, acelfin dégass chonge d’emb penaus é mant hun avocadèd dirac Doué, ha ma hellehemb, dré ou fedenneu hag é héli ou vertuyeu, hum aquittein erhat ag hun devérieu.



A. M. D. G.