Pajenn:Bellec - Guirionéeu ag er Religion.djvu/9

Adlennet eo bet ar bajenn-mañ


GUIRIONÉEU

AG

ER RELIGION

HA

DEVÉRIEU UR HRECHÉN.

CHAPISTR QUETAN.
fin dehuéhan mab-dén.

1° Perac é on-mé ér bed-men ? Hà me zou laqueit ar en doar eit bout pinhuik, eit bout inouret ? Non-pas : en inourieu hag er madeu a vamen n’en dint quet jaugeabl erhoalh doh-ein, ha ne fehent quet me rantein jamæs coutant, rac n’en d’on quet ér bed eid hum hoalhein a bligeadurieu er horv. En Eutru Doué en dès crouéet mab-dén guet ur ræson eid ur fin caërroh ha jaugeaploh doh-t-hou. É on ér bed-men eit mêlein men Doué me hrouéour, hag eid hum laquat ér stad, dré ur vuhé santel, d’er mêlein ha d’er gùélèt face-oh-face ér bed aral épad un éternité. Chetu eit petra é on groeit, chetu eit petra en en dès en Eutru Doué me hrouéet. Mar labouran eid ur fin aral, ne hran nitra, ha ne véritan quet bihuein. Peb tra hum den dré é natur trema er fin eit péhani é ma crouéet : en tan, ma ne ra tuemdér, ne tal de nitra, rac ne hrehé quet er péh e zou ret dehou gobér. Èl-cé ehué, ma n’hum laq quet mab-dén de chervige Doué ha d’er mêlein,