Ha na glevet-u ket an douar o finval !
En bered peb parrez, euz pep bez’ sav klemmo :
— « Pouner eo an douar moustret gand an dud fall… »
— Arzur, Roue kadarn, te n’out ket c’hoaz maro.
En Breiz e ve kavet tudou nec’het o vont,
Pa deu an abardaez, na oar den da belec’h ;
Ha ruza e reont, kentoc’h ’vit na kerzont,
En-tre an hinchou treuz en eur hija o brec’h…
Kaset armou-brezel war bez an anaon :
Felc’her lemm, bouc’haliou, kren-vejer ha gwafiou :
Maro ha beo ’c’h efomp, pa vo ’n drompilh o son :
— Arzur, Roue kadarn, te n’out ket c’hoaz maro.
Oh ! kanet ’ta, Barzed, reudet ar c’herden dir,
Ma vezo skiltrusoc’h Telen an Emgannou.
Tud gwiziek lakaet an tan-gwall en peb gir ;
Paotred Kernew, c’houezet, gouezek, ’n ho pinïou.
C’houi holl, paotred a verv, en ho kalon, ar gwad,
Dindan ar vac’herien a c’hoarz ouz ho poanio,
Zavet ho mouez d’an nec’h, en Arvor, en Argoad :
— Arzur, Roue kadarn, nan eo ket c’hoaz maro.
Kanomp holl, war-eun-dro : « Breiz eo ar vraoa bro.
Mui eget ar Breizad, den na zo kalonek :
Muioc’h leal na zo, zo bet, nag a vezo ;
Ar wirionez ’difenn ’n e-unan enep dek,
