Eun hanter-eur pe war dro hec’h eo bet er chapel,
Daerou puilh he deus skuihet ouz treid he Mam zantel ;
Deut ez eo c’hoaz war he c’hiz da chilaou er mor braz,
War ar mor braz dirollet n’he glev netra, siouaz !
Glac’haret-tre ar wreg paour a distro c’hoaz d’he zi,
Hanter-noz a zo zonet, he den n’eo ket arri ;
War he daoulin eo kouezet, braz, braz eo hec’h anken :
Da gennerzi ar c’hristen n’eus ket vel ar beden !
Pedet he deus ar Werc’hez, pedet he deus Doue,
Pedet evit he fried, evit he bugale ;
Tre ar beden, an daerou, e tremen an nosvez,
N’eo ket evit diskwiza : he fried zo er-maez ?
Er-maez ar môr dichaden, gant an avel zavet,
A zailh ebarz e aochou vel eul loen pennfollet ;
An noz a zo ankenius, ober ra grizilh, glao,
Vit ar vagig dilerc’het an amzer n’eo ket brao !
— O pebez nosvez anken, e lavar ar wreg kez,
O de, deus buhan en dro, ma tec’ho ma enkrez,
O mintin, deus eta prim, da rei d’in-me kelo
Dimeus tad ma bugale… Lar d’in, n’eo ket maro !
Ar beure evit ar plac’h a zo re bell o tont,
Ha c’hoaz dre ma tosta d’ei e kresk, e kresk he spont ;
