— Marteze vo kêlo mad, inarteze fall… piou oar ?
Ha mar vefe kêlo fall, d’ezi gwasât glac’har !
Deus forz gouela ha pedi, ar mintin a doste,
Mar na darz ket c’hoaz an de, noz n’an eo ken ive ;
Kentan dremvel ar mintin, war ar môr gourdavet,
A zeblant eul linsel-gaon, ankenius da welet…
Ar vam baour hanter-varo, a dec’h eus he lojen,
Ar spi ebarz he c’halon, he sav war an dosen
Tenvalik eo c’hoaz ar mor… — Forz kaer a zo, emei.
Dre ho sikour, o Gwerc’hez, m’hen gwelo o tistrei,
P’he deus sellet en pep lec’h ha zellet en pep tu,
War an drêzen tost d’ezi hi a wel eun dra du ;
Hep gouzout, na oar penoz, he lez eun hirvouden,
Gant he foan-galon ive eo kresket hec’h anken.
Eun nerz krenv eur c’hoant krenvoc’h he c’has warzu an dra.
O tiskenn ebarz an aod : — Petra ez eo, petra ?
He c’halon a lamp enni p’en en gav war an trez…
Eur griaden a c’hlac’har… — O Per, ma fried kez !
En e gichen eo semplet o tont d’hen briata,
Mes, alaz ! ar pesketer n’eo ken eus ar bed-ma ;
E zaoulagad zo zerret ; war e drem dislivet,
Bet blonset gand ar gerrek, e ruilh ar gwad duet !
