Mar teu ar paour da glask, n’eo ket dre lorc’h, kredet,
Mar n’hen dije ezom n’astenfe ket e zorn ;
Roomp d’ezan seder, hen eo hon breur karet,
Torromp d’ezan e naon, goude hon do retorn
War vordig eun hent braz, zammet war e flaïou,
Brevet gant al labour ha gant an dienez,
Daoubleget gant an oad, goloet a zruilhou,
Eur paour koz a c’houlle aluzen eun devez.
Dirakan aotrone a dremene dinec’h,
Leun a binvidigez, gwisket vel rouane ;
O daoulagad faëus, zavet uhel d’an nec’h,
Na deurvezent disken war-zu ar baourente.
Int o deus a viskoaz bet leve, peadra,
Int o deus, hep poanial, bet bara goneet ;
Trubuilhou an den paour na ra d’eze netra,
Poaniou kri ar vue oute a zo kuzet…
— « An aluzen, mar plij ! e lavar an den koz,
» An aluzen, tud kez, eur gwennegig hepken !
» N’am eus ket debret tam, tam aboue dec’h da noz,
» True, en han Doue, true ouz ma anken ! »
Mes holl e tremenont, dizeblant ha digar,
Int n’o deus ket a naon… Penoz ’ta e c’hallfe
