Salomon.
Demp c’hoas da attaqi ar pêvar mab Emon ;
Me meus aon, Autrone, hor bo confusion :
Ma na deuomp aben da zont d’o c’hemeret,
E vimp sur tremenet evit güir boeltronet.
Idelon.
N’ho pet morc’het ebet, Salomon, eus a ze,
Me bromet dêc’h e zomp suravoalc’h aneze ;
Richard an hardia, a zo grêt e gontchou,
Rac entre e zaouarn e talc’h e vouzellou.
Comt Ganelon, hac én a zo en em lazet.
Me gred ez ê Renod bremàn humiliet.
Richard a Normandi.
Alòn, attacomp-int vit ar vech divea ;
Ret e vo essat coll pe c’honit ar vech-mâ.
Biscoas tud qer vaillant hac int ne voe güelet,
Pa deuont da resist eus daou-c’hant den armet.
Alard.
Êru voar adare da livra demp assot ;
Ret e vo demp, meus aon, en em renta, Renod,
Rac me meus em morzed eur blesseür zo cruel,
Ha Richard a velàn, a zo prest da vervel.
N’en doc’h mui nemet daou capabl da resista ;
Me a zo qer fatic ma òn prest da zempla.
Renod.
Penos ! ha possubl ve, va breur yaouanc Alard,
Ho pe c’hoant lavarat penos e vec’h bastard ?
N’en doc’h qet, me assür, breür lejitim demp-ni,
Mar oc’h eus sònj hepqen da zon da boeltroni.
Richard, e vouzellou en e zaouarn, a zao en e za.
Richard.
N’e qet en em renta, Alard, a broposet ?
Ia, mar oc’h eus c’hoant embêr bea crouguet.
Me ho ped humblamant, Renod, va breur fidel,
Tennit va mouchouer ermes eus va godel,
