Emonet.
Allas ! trahison zo, ouz se bet assuret,
Rac va eont Mogis hac e oll dud armet
Demeus a Vontoban zo êt da Vocouleur,
En esper delivra va zad hac e vreudeur.
Ho preur ha va eont, ar c’hos Roue Yon,
A zo bet an auteur demeus an drahison.
O velet Renod hac e vreudeur oc’h antre, e lavar :
A drugare Doue hac ar Verc’hez Vari,
Me vel êru va zad, e vreudeur ha Mogi !
Rac-se, demp d’o rancontr dre garante barfet ;
Pa int deut yac’h d’ar guêr, ez òn rejouisset.
Clera.
Va fried qèz Renod ! m’em boa calz a zourci
Pa na velen distro nac ho preudeur na c’houi.
Renod d’e bried, pehini a dosta da boqat deàn.
Ne deuit qet re dost, pe me ho pellayo :
Biqen ho nation na zouffrin var va zro.
Emonet.
Perac, va zadic qèz, e zoc’h qer coleret ?
Mar deus bet trahison, ne qet demp ê dleet.
Renod.
Adieu, friponet fall, ne gomzit ouzòn mui,
Rac c’hoant a meus memes da zont d’oc’h etouffi.
Qercoulz hac hoc’h eont c’houi a vo traitourien,
Ma lêzer ac’hanoc’h var an douar da rên.
Clera.
M’ho pije, va fried, heuillet va avis-me,
Ne voac’h qet exposet en danjer ho pue.
Richard.
Certen, güir a lavar ; va breur, pardonit-i :
Ma carjemp, c’houi ha me, bea sentet outi,
Ne voamp qet êt disarm da blenen Vocoleur,
Ha ne fisiemp qet re ebars comzou e breur.
Renod a boq d’e vreg ha d’e vugale.
Balamour dêc’h, va breur Richard, m’o fardono,
Hac a greiz va c’halon dêze oll me boco.
