Nêm.
Ar vech-màn, Ampereur, e rancàn lavaret
Penos ez oc’h eun den cruel hac obstinet,
Pa lezit distruja Richard a Normandi,
Ha refus pardoni Renod, hoc’h enemi,
Pini en deus ar güir ha c’houi hepqen ar gaou,
Hac ar muia leal eus ac’hanoc’h ho-taou.
Hoc’h obstination, ho maliç, ho venjanç
A zo cos da varo a gant mil den en Franç,
Rac-se me lavar dêc’h, va c’halon am oblich,
Birviqen davantaj, ne rentàn dêc’h servich,
Pa ne zelivrit qet Richard, hor c’hompagnon,
Hac anfin ober peoc’h gant bugale Emon.
Charlamagn.
Possubl vê, Duc a Nêm, ne vec’h qen va mignon,
C’houi pini a garien eus a greiz va c’halon !
Salomon.
N’eus tam mignoniach ebars en qementse,
Rac ne ajissit qet evel eur güir Roue,
Pa deuit da renta an droug elec’h ar vad ;
N’en doc’h qet eur güir den, mes qent se eun ingrat.
Qercoulz hon lestec’h-ni evel Richard en bec’h,
Rac-se biqen james ne rentàn servich dêc’h,
Pa lezit distruja Richard a Normandi :
Clasqit mignonet all : n’en dòn mui ho hini.
Oger.
Cetu ni, Autrone, a eul lavar hon tri :
Ne allomp servicha pelloc’h eun den qer cri.
Roland.
Me ne bretantàn qet, mui eguet ar re-all,
Chom pelloc’h en servich eur Roue disleal,
Hac eun den obstinet evel ma ê emàn :
An diaoul zo assur o tenti aneàn,
Pa ê qer caledet en e ompinion.
Ar vech-màn ez ê crenn êt ermes a rêson.
