Pajenn:Cadic J.-M. - En Est - 5 Er hoarh 1 - RBV, 1892.djvu/6

Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
213
LA MOISSON

Lod, gued gred, ag en deur e den er hoarh auget,
E grog é peb dornad, dré vraw ha dré zoustér,
Ou golh mat hag ou heij, ou zaul ar er chauchér.
Réral hoah gredusoh, liès mat én ur son,
Ou harg én ur har bras stleijet dré zen éjon,
Hag ou hass, d’er beanan d’er prad bras de séhein.
Mœz aveid ma séheint é ma ret ou ledein.
Raksé merhed gredus, én drespet t’en tuemdér,
Ou displég tenawik ar er heod glas tinér,
Én ur prad én abri, é kreiz un devalen,
Pé, memb én ur park-heod, mar dé flour en donen,
En ulléh dizolo, ma kouéhou ar nehai,
Hag er gloéh pad en noz, hag en heaul pad en dé.
Hani ne led é goarh én un tachad ihuel,
Léh ma huélér liés é punein en ahuel,
Gued doujans a huélet, mar saw un ahuel drô,
Ol é goarh dismantet ér piar horn ag er vrô.

————

retroussées, les uns, pleins d’ardeur, retirent de l’eau le chanvre roui, prennent chaque poignée avec douceur et précaution, les lavent, les secouent et les jettent sur le bord de l’étang.

Avec plus d’ardeur encore, d’autres, souvent en chantant, les chargent dans une grande charrette traînée par deux bœufs, et les transportent au plus vite à la grande prairie pour y sécher.

Mais, pour que le chanvre puisse sécher, il faut qu’il soit étendu. Aussi, malgré la chaleur, des femmes intrépides l’étendent, aussi clair que possible, sur l’herbe tendre et verte, au fond d’une vallée, dans une prairie abritée, ou même dans un champ d’herbes, si le gazon est bien tendre, dans un endroit découvert, afin qu’il puisse recevoir et la rosée pendant la nuit et les rayons du soleil pendant le jour.

Nul ne voudrait mettre son chanvre à sécher dans un endroit élevé où le vent tourbillonne quelquefois, de peur de voir, s’il s’élève un tourbillon, tout son chanvre dispersé aux quatre coins du pays.