An eil hag egile, ha marteze hini :
Rak c’houi marvad e ve gwasoc’h en hom c’henver
Eget ni evidoc’h — daoust ne oamp ket tener —
Hag a zistakfe deomp ar blijadur hep ken
D’ober ar zoniri war lein ar varriken.
Piou am zislavaro, a roio da intent
Neur diskar ar ponchou ezetaer an hent ?
A c’hell kement kanfard, eur wech troc’het he ben,
Vel an aotrou Denis, war he zorn he dougen ?
Eur roue prussian, Frederik, a lare :
» Ma renkan, vit gounid, mont gant ar wirione,
» Me iel barek ganthi : m’eo gwelloc’h larad gaou,
» Me a vezo gaouiad da nebeuta vel daou, »
Kleo nep doa c’hoant klevout. Ar c’hanfard hugunod
Na droïdelle ket tro war dro d’ar ribot.
En he rouantelez, brema c’houec’h ugent vlaz,
An aotro man, m’am euz sonj mad, zigemeraz
Ar jesuistet gwinted e meaz ar broiou all,
