’N ho zi e Plougistin. Ze ranne he galoun,
Sonjal renkje kuitaad he vro ker Breiz-Izel !
Gwelloc’h vije dezhan gant droug ar goug mervel,
Med he verc'h ’n euz komzet, dijal eo ha diboel.
Loranz hag Ivona zo en ho flijadur :
Ar verc’h a ra hi gri, an tad al lennadur,
P’erru, var dro pemb heur, eur jolori en ker ;
E dro d’eur c’harroz lintr, lakizien guisket kaer
Gant tokou kern huel, rubanou alaouret,
Gwisk lost pik, manégou, boutonou melennet,
A drid, a skrij, a verv eur stroll bugaligou ;
Ar re vraz war ho dor a zigor ho begou.
— Pe seurt de c’hoari zo hirie ’n ti Loranz koz ?
— Nebaon, ar Jannédik e do bec’h ker fcnoz,
Vit boeta ha loja kement all a prinset...
— Ma ne garont diwal, me oar piou vo pinset...
— Oh ! ar pemp lakez-se ne maint fulen e poan
