Ar Gwenedour
N’em-boe ket chonjet alkent ’pehe kredet pompal
Ged hou kuiskemant disneun ’tal hun dilhad bragal,
Rag ni zou brudet guerso, rah pôtred ha merhed,
Ged hun dilhadeu voulouz, lufrant hag argantet.
Ar C’hernevad
Daoust hag-en e tikrifec’h stum ar Gernevadez ?
Ken seder gant he c’hoef gwenn, he c’holier dantelez.
Kouls er ger ’vel er pardon, dereat ha kempenn,
N’he deus ket a « gapot du » da c’holo he c’hrotenn.
Ar Gwenedour
Guelet a ran, Kernevad, e oh kriu d’hou lezen,
Deit enta ur ueh benak d’er pardon de Geluen ;
Inou e chomheh bamet, digor forn hou keneu,
Inou e ueleheh reih, n’oh ’meit peurigelleu.
Ar C’hernevad
Malac’htoupen, Gwenedour, evidon-me bepred,
Biken lousten eus ho pro n’am bo evit pried !
N’o deus na tres, na feson, rous kaled o fennou,
Suilhet gant ar wall-amzer, maget ’touez ar brugou.
Ar Gwenedour
Men Doue, na peh un ostiz, nag ur pichon a zen,
Rak bete kalon hun bro fot dehon hun dispen ;
Meit alkent dohpen eid brug e sau en hon doareu ;
Er lanneier ne vout ket gue pir hag avaleu.
