(S. Iann, XI, 47-56 ; S. Vaze, XX, 17-28 ; S. Marc, X, 32-45 ; S. Lucas, XVIII, 31-34).
Neuze ar veleien vras hag ar Pharisianed a
zestumas ar c’honseil hag a lavare : « Petra ’
raimp, rag an den-ze a ra calz burzudou ? Ma
lezomp anezhan da vont evelse, an holl a gredo
ennhan. Ar Romened a deuio neuze hag e tismantrint
hor c’hear hag hor pobl. » Unan anezho,
hanvet Caïphas, evel m’oa beleg bras er blavez-se,
a lavaras : « C’houi ne anavezit netra ha ne
zonjit ket ez eo talvoudus d’ehoc’h e varfe eun
den ebken evit ar bobl kent eged ne d-afe ar
vroad a bez da goll. »
Ne lavaras ket an dra-ze anezhan he-unan ; mes, evel m’oa beleg bras er blavez-se, e prophesias e tlie Jesus mervel evit ar bobl, ha n’e ket ebken evit ar bobl, mes evit destum en unan bugale Doue a ioa skignet.
Azaleg an deiz-se e lakejont en ho zonj laza anezhan.
Jesus eta ne valee ket mui a vel d’an holl etouez ar Jusevien. Mes mont a reas en eul leac’h tost d’an dezert, en eur gear hanvet Ephrem, hag e chome eno gant he ziskiblien.
Pask ar Jusevien a ioa tost, hag araog Pask, calz a bignas da Jerusalem euz ar vro
