evit ober gwelloc’h, e kemer peg en eur grampoezenn a-bez a-istribilh ouz e c’henou, hag e chach warni beteg ar penn dilosta, ar pez a lak ar baotred da c’hoarzin leun o beg.
— Petra 'zo, marmouzien ; hag o c’hoarzin d’in-me emaoc’h ?
Unan eus ar baotred, an tosta da Golaïg, a respont evit an holl :
— N’emaomp ket ’ta ; met eus penn all-tre ar C’hap e rankit beza ginidik a dra zur, va zonton, tostik d’an Enez Sun, pegwir en eur vont d’ar foar gant ho marc’h, n’ouzoc’h ket ar furnez da bignat war e gein !
Ar vandennad krennarded a c’hoarz o gwalc’h, ha Kolaïg a anzav outan e-unan n’eo ket brao deski furnez, dreist-holl digant bugale.
— Mar pignan war gein Laouig, emezan, petra ’rin eus va bida ?
Hep beza nec’het an distera :
— Petra ? eme ar paotrig, met staga ar bida ouz lost ar marc’h, hag e c’helloc’h da c'houde kaout ho taou zorn da zibri ho krampoez !
— Gwir a-walc’h eo ! eme Kolaïg Dorndu.
Hag e stag ar paour kêz gaor ouz lost ar marc’h hag e pign war gein Laouig, hag ez a etrezek Pouldahud, en eur zibri krampoez, e-pad ma c’hoarz muioc’h-mui paotred skol Poullan…
Neuze ’ta, Kolaïg a gendalc’h da vont a-raok war gein Laouig, en eur chaokat gwasoc’h c’hoaz war e grampoez,
