Koulskoude Kolaïg, o veza baleet eur c’hart leo, eun hanter leo, ne wel, ne glev na liou na c’houez eus bida ebet.
— Mat ! emezan, en eur grafignat e benn, red eo kredi ez eo eat al lorgnez-ze d’ar gear ; emichans, pa zigouezo du-hont, en Kernez-Vihan, va hini goz he devo ar skiant da staga anezi !
Hag hen distrei adarre ; met ne gav mui na den na marc’h.
— Del ! sell aze avat eur stal all !… Da belec’h an diaoul int eat o-daou ac’halen ?… Ah ! petra a zonjan-me ’ta ? Sur a-walc’h, va den, skuiz o c’hortoz ac’hanon aman, a zo eat gant Laouig betek hostaliri an Toull-Drez du-ze pelloc’h, da glask eur banne digant Mari Burel… Deomp da welet !
Ha Kolaïg d’an Toull-Drez !
Al laer, hen, goude beza deut a-benn eus ar bida ha bremaïk eus ar marc’h, en deus lavaret outan e-unan :
— N’ema ket re fall an traou evel-se, ar C'haper-man a zo ken sod hag ar marc’h hag ar c’haor am eus sammet diwar e goust… C'hoari-louarn am eus great ivez, red eo lavaret !… Met n’eo ket a-walc'h kement-se. Va dilhad war va gorre a zo enno n’ouzoun mui ped kant toull war-nugent, ha gant ar C'haper a zo eur wiskamant nevez-flamm : bragou mezer mat, ha chupenn kerkouls. Ah ! daoult ! pegwir e lavarer atao : « Al laer a zo laer », red eo d’eomp troka, evit kaout peoc’h gant va c’houstians ha pa na ve ken. Met… penaos ober ?… Deomp atao etrezeg an Toull-Drez ; mar deu ar C'haper di, e welin petra d’ober !
Hag hen etrezeg an hostaliri.
