Eus a bell e anavezas chapel Mestr ar chas klanv. E oa e penn e veaj, rak setu a-hont, a-drenv ar c’hroazhent, an hostaliri ma komze alïes Yann Bilh anezi : hostaliri an Troc’h-Yalc’h, e-tal ar Chovel, e-lec’h ma vije sul-gouel-bemdez o tanva ar gwin-ardant, en eur ober eun taol c’hoari-trikont ! Hag ar verouri e-kichen, an tosta, a oa Keradreuz, a oa e hini ! ! ! aze a-drenv ar c’hovel, e-lec’h ma tistone c’hoaz anne ar marichal.
Ha, pemp munut goude, a-us d’ar bod-lore kraz, ha d’ar skourr avalou-pin sec’h, stag ouz toull an nor, Laou Druilh a lenne :
— Aman eo ema an dalc’h ! eme ar pilhaouer, Red eo d’in en em rei d’anaout breman : beuzi, pe neui !
Hag, hep marc’hata, Laou en hostaliri, ar c’houezenn etre roched ha kroc’hen. Penaos e trofe ar zoubenn ?…
Eun hanter-dousennad paotred koz a oa ouz taol o c’hoari. An hostiz, eur c’hofek teo, divleo e benn, a deuas beteg ar pilhaouer :
— Arc’hant da genta, paotr, rak gant ar rederien-bro n’ouzer morse… A-wechou ec’h evont, hag a-wechou all e paeont… Aman, ha pa na baeont ket a-raok, n’ech evont ket, goude kennebeut, C’hoari da gi, evel ma kari !
Laou a ziskrankas e wenneien, hep dizerra grik. Ne evas nemet eur pennad eus e vanne gwin-ardant, ha, goude eur skarzadenn-gourlanchenn :
— Kozdanvad ? emezan, o c’hervel an hostiz war bouezik.
