— Ha da c’houde ? eme ar c’hof-teo, en eur zistrei e benn liou gwin-ruz.
— Eur ger hepken. Selaouit ’ta !… N’ho peus ket sonj eus unan hag a deue aman gwechall ?… Hag a zo eat kuit goude-ze diouz ar vro ?… Klaskit mat !… Eun tregont vloaz bennak a dle beza abaoe… Eun amezeg tost d’eoc’h… ar Gall, Yann-Klet ar Gall ?…
— Evit perak kemend-all, paotr koz ?
— Evit gouzout hag hen eman e dud atao dre aman.
Av c’hoarierien a zistroas pennou souezet war-zu ar pilhaouer, eun dra bennak e giz eur mousc’hoaz war e benn-broc’h.
— Gast ar gurun ! eme eur c’hoarier, daoust hag hen eo a vefe o tont en-dro ?
Ha war gement-se, Laou Druilh a zaoulammas e galon gant ar blijadur :
— Neui eo a ran ! emezan outan e-unan.
— Ha perak emaout-te oc’h en em jala gant Yann-Klet ar Gall ?… Ha gouzout a rez e zoare ?
— Ya, ya, marteze a-walc’h. Abarz pell e weloc’h anezan, piou ’oar.
— Stank da veg ’ta, te, tamm koz truilhenn divalo ! eme eur c’hoarier en eur zevel a-greiz-tenn. Penaos ? Ne teus ket mez o tont en-dro, goude an troiou fall a teus ket bet great dre aman ? Nann, debret eo da vez ganit, ha dizac’het ivez. Lorgnez ! Ni ’gave d’eomp e oas eat d’ar bed all, nemet al lorgnez eveldout n’eus ket a vervel warno, pez divalo !
— Petra ? petra ? eme Laou Druilh, o tislonka gwenn e zaoulagad. Piou eo al lorgnez ?
