Ha Per prim ac’hano d’ar gear, hep chom da varc’hata, troet e zouez en aon !… Paolig a Gerzatan, sonjit ’ta, tudou ! Sonjit ’ta !…
En eur zigouezout er gear, Per ar Paour a gavas, ouz e c’hortoz, eur mabig bihan nevez ganet.
Met, siouaz ! diwar an taol-ze, e wreg Soaz a chomas pell da stleja war he gwele ; ne deuas ket ar yec’hed d’ezi, ha, bloaz bennak goude, Per a oa intanv ; hag alïes e rankas furchal e-barz yalc’h Paolig a Gerzatan evit sevel ar paour kêz minor Erwanig. Rak Erwanig eo e oa bet hanvet ar paotrig, hep derc’hel an distera kont eus hano Paolig an Daonet, en doa c’hoant da gaout anezan da filhor.
Koulskoude Per a chome pouez ar yalc’had aour da vec’hia e goustians ; ha n’eo ket hep keuz e wele ar bloaveziou o vont peb eil da goueza e dounder puns distradet an Amzer dremenet. Ha koulskoude Erwanig, dre ma kreske en oad, a greske ivez e furnez : gouzout a rea e gatekiz eus ar penn d’al lost, ha desket brao en doa lenn ha skriva a-benn e zek vloaz.
Koulskoude keuz ha glac’har an tad, hag emichans ivez pedennou ar vamm eus lein an Nenvou, a denereas kalon sant Erwan.
Ha setu, eun nozvez, ar zant mat da zihuni Per ar Paour diwar greiz e bennad kousked :
— Dihun, Per, ha bez dizaon : me eo Erwan Heloury,
