Setu an hini koz en hent, e varrikennou gantan, e-pad ma ’z a Mizerig d’ober eun dro-vale, en eur c’hortoz lein.
Keja a ra gant eur marc’hadour lïen o vont da foar Gemper. Paotr Pont-’n-Abad a c’houlennas digantan :
— Hervez an doare e veachit pell zo,
Ho tilhad a ziskouez n’ez oc’h ket eus ar vro.
— Nann avat, eme egile, n’oun ket ac’halen : me a zo eus bro an Turked, e-lec’h ma vez eostet ar c’hafe… Ha c’houi petra ’brenit em stal ?
Ha Mizerig o prena digantan eur zaro ; eur zaro hir d’eun all a zo re hir da Vizerig. An dra-ze ne ra ket. Hep dale ar zaro a zo gwriet ar penn d’an traon anezi ouz ar bragou, ma ra an dro d’hon chalboter evel eur zac’h.
Pa zistro Mizerig, al lein a zo dare, ar zoubenn a zo war an daol o yena ; met, e-lec’h skudellou, n’ez eus nemet sailhou ; al loaiou a zo kentoc’h henvel ouz paliou, hag ar fourchetezou a zo kerent-tost d’ar ferc’hier houarn.
Bec’h d’al lein !… Buan ar zailhou a ziskouez o strad, lipet eo ar zoubenn. Ha dao d’ar c’hig-sall !… An daou goz a zebr, a lonk, atao an tamm en o beg. Eun hanter dorz vara dek lur war-lerc’h eur mell tamm kig, ha bec’h d’ezi ha dihan ebet morse !…
Mizerig a zebr evel pep kristen, nebeutoc’h zoken eget tud marlonk a zo. Koulskoude, evit ober evel ar re all, rak mez a deu d’ezan, setu hen o troc’ha kig ha bara, o c’has war hent e veg, digeri e zaro, ha lezel an tammou da goueza en e zac’h.
