Mignon Lom, ankounac’heat em oa. Sur a-walc’h, a-barz ma vezin en distro, e teuio aman meur a zen ; mad, p’eo gwir an devez hirio ne dle ket digouezout bemdez, ro bep a lommig da gement-hini a deuio aman. Del ! setu aze alc’houez arbel ar gwin mat !
Sell, en eur zigeri an nor bremaïk, em eus sonjet gwelet ac’hanout azezet aze ; faziet em eus marteze, rak an den a fazi ken prim ha ken alies ! Koulskoude, mignon Lom, arabad e vefe d’it koll da amzer evel-se. Red eo labourat ha poania, poania ha labourat. Me an hini hel lavar, ha me eo ar mestr aman. Alo ! kenavo, mignon Lom, kenavo hep dale !
Kenavo ! Ya, kenavo, kerz da bourmen, pôtr koz ! Kerz da c’hwitellat kioc’hed war gribel Menez Are ! Biskoaz kemend-all ! N’oun ket evit entent petra ’c’hoarvez gantan. Sur a-walc’h, e vefe red lavaret ez eo strilhadet, Eun hanter-zac’had maliz a zo en e gorf, mez petra zo a nevez hirio an deiz ? Me garfe gouzout, p’eo gwir e lavar hirio ne fell ket d’ezan krozal nemet war bouez, p’eo gwir e lavar roi eus ar gwin mat da gement-hini a deuio aman ? Daoust hag-en e vefe o vont gant an ankou ?
(Trouz gant unan bennak o tont en ti.)
Sell, me gred ema adarre o tout war e giz, ar pôtr koz !
