N’ouzoc’h ket e pelec’h ema Maner Kerdiern ? Nan ? − Mâ ! Neuze ’rankan da genta hel lavaret d’eoc’h.
Maner Kerdiern a zo eur c’hastel hanter-razet e parrez Kleden, e bro Kaperien Beg ar Raz. Breman ez eus Bretoned kalonek o chomm ennan, mes n’eus ket ken pell all c’hoaz e veve eno, a drenv e vogeriou uhel hag e foziou doun, eun tanfoeltr aotrou. Hanvet e oa Fistoulig, hag ho pedi a ran d’am c’hredi, eun diaoul a zen e oa, pe da vihana eur gwall-hini e oa bet, rak d'ar mare ma komzan d’eoc’h, e oa gwenvet ha ridet ar pôtr koz hag e veve didrouzik a-walc’h en e vaner, gant e borzier hag e blac’h-kegin.
Pa lavaran didrouz, e fell d’in roï da entent ne ree mui kement a reuz dre ar vro ha diagent. Mes lakat a ree komz atô diwar e benn, ha setu aman perak : An aotrou Fistou1ig en doa (a 1avare ar C’haperien), eur mell baro hir-hir, spontus ; ken blevek edo hag ar broc’hed a rede dre e goajou. Hogen, ar pôtr koz a deuas da gaout egiz mez o tougen eun hevelep bec’hiad reun, hag a embannas da holl varverien ar C’hap dont d'e douza : an hini a deuje a-benn eus an taol a c’hounefe pemp kant skoed ; mes an hini a gignfe kroc’hen an aotrou, a dapfe kerkent pemp tenn pistolen en e empenn…
War am eus klevet, tri pe bevar barver a yeas d’ar maner, mes hini anezo ne deuas endro. Red eo kredi o doa kignet beg an Aotrou…
Hogen d’an ampoent e chomme e borc’h Kleden
