— « Petra ! Mevaünan ? E pelec’h out bet o pesketa an hano-ze ? »
Hag ar porzier a c’hoarze e walc’h, ken na ziridigne e stropad alc’houeziou war e gof dour-lez.
Mazoïg n’edo ket eun hanter re-zispont an tamm anezan ; n’eus forz, mont a reas en ti, pa gejas gant ar plac’h-kegin a oa dres o tont ivez ebarz dre an tu all, eur vrec’had keuneud faoutet ganti da ober tan dindan lein. Boazet evel m’edo da veza he-unan wardro an ti, al loudouren a spontas hag a lezas he c’heuneud da goueza en eur welet Mazoïg.
— « Ne spontit ket, plac’h paour, eme heman ; me zo deut da ober e varo d’an aotrou Fistoulig. Pelec’h eman ? »
— « Va den mat, n’oc’h ket emichans ? Ar re a deu en ti-man ne c’hellont morse mont war o c’hiz. »
— « Eo, eo. Me a droc’ho kempenn e varo d’an aotrou, c’houi welo. Pelec’h eman ? »
— « A gav d’eoc’h ? Neuze pignit aze gant an diri war an dorn dehou. Mes, da vihana, lavarit d’in hoc’h hano, ma talc’hin sonj ouzoc’h, mestr-barver ? »
— « Foei ! ne ran ket avat, eme Mazoïg ; n’am eus ket eun hano brao ; gwir eo ivez, me zo eus pell bro, n’oun ket ganet e-touez ar C’haperien. »
— « N’eus forz, n’ho pezit ket aon, gagnig an ognoun ! ha lezit hoc’h hano da zont er-meaz ! »
— « Ma ! badezet oun bet Bouchadin. »
— « Petra ! Bouchadin ? oh ! oh ! Lost ar spanel ! Bouchadin ? Biskoaz, nan biskoaz kemend-all… »
— « … Nao loen bihan gant eur marc’h dall ! » a echuas Mazoïg, o pignat gant an diri, e-pad ma tiskorde ar plac’h da c’hoarzin, kement ha ken krenv ma kinnige koll he broz !…
Digouezet war ar pondale, Mazoïg a gavas an aotrou Fistoulig eno. Tud paour ! Setu aze eur blevek !
